Valla ben bu Pıtır'ı banyoya sokmaya korkuyor nitekim bu yüzden her akşam banyo yaptırmıyorum, girdimi çıkmak bilmiyor, çıkmak istemiyor, çıkartılamıyor. Çırpınıyor, bağrıyor, ağlıyor. Ama el mahkum kokmasın diye yıkıyorum ara sıra :) Ayy tamam sev suyu da bu kadar değil yani.
Demiştim ya küçük adam gibi artık kuvetsiz ayakta yıkanıyor diye. Çeksem resmini koysam mı buraya demiştim, İlkay'da demişti ki çek usturuplusunda da koy diye. Ne zamandır unutup duruyordum, dün akşam çektim. Bende kenarından köşesinden çıkarsam diye kendimde usturuplu oldum.
Pazar Gökşen ve Lal ile tanışmanın mutluluğunun ardından, Pazartesi de 
Gelelim bugüne; taaaa 21 Aralıkta buluşmaya niyetlenip buluşamadığımız, 
Evimize geldik Cem uyudu kalktı, hava o ne güzeldi bugün çok uzun zamandır olmadığı kadar güneşli. Böyle olunca dışarı çıksak mı dedik, ama yok trafik pek fenadır, herkes güneşe hasret olduğundan kendini dışarı atmıştır, trafikte takılırız dedik, eee ne yapsak derken, yakınımızda ki ve şimdiye dek gitmediğimiz, Kriton Curi parkına gittik, bu arada biz evden çıkıncaya kadar saat oldu 17:00, ayy güneş gözükmüyor, ağaçlar kapatmış kasvetli ve rüzgarlı bir yer, bir anda hiç cazip gelmedi, bir tur yürüdük ve hemen çıktık, en iyisi sahile gidelim dedik, yanımıza kahvelerimizi de almıştık. Suadiye sahile indik, biraz yürüyüş yapıp güneşin batışını izledik, ayyy bu da pek keyifli oldu. Amaaaaa bu keyifin sonunda Suadiye'den Erenköy'e 1 saatte dönebildik, Trafik kabustu kabus. 
Buyrun bu da bilgilenmek isterseniz diye : 
Aaaa birde bir ilk söz konusu gerçi ilk geçti 3 oldu bile :) Artık ayakta yıkanıyor, küveti kullanmıyoruz, yere balıklı, termometreli kaydırmaz aldım onun üzerinde duruyor, üzerindeki termometre de sağolsun suyun sıcaklığı konusunda yardımcı oluyor:) duşu veriyorum eline ben onu sabunlarken, saçını yıkarken, o duş ile duvarları yıkıyor :) Süper bir görüntü küçücük, minicik bir adam elinde duş, ayy resmini çeksem koysam, büyüyünce gördüğünde kızar mı ki bana ??
Dün iş arasında 2 kez kameraya baktım, özledim çünkü Cem’i belki odadadır bir bakayım Pıtırıma dedim, nitekim şansıma 2’sinde de odadaydı. İlkinde tam ben açtığımda odaya giriyordu, içeri girdi yerdeki balonu aldı, koltuğa oturdu, televizyona bakıyor gibi geldi önce ama yoo kapalı gibi televizyon, öylece oturdu 30 sn. kadar sonra içeriden Raşide teyzesinin sesi geldi “Ceeemmm”, Ceeemmm’de dedi ki: “Neeee”. Ayy allahım nasıl yani ??! Öncelikle sen ne zaman öğrendin “ne” kelimesini, sonrasında da çok ayıp “nee” denmez yahu. Sen bana “Anne” dediğinde ben sana “nee” mi diyorum her zaman ama her zaman “Efendim canım” diyorum, nereden çıktı bu “Neee” diye düşündüm ama ne yalan söyleyeyim biraz da hoşuma gitti, güldürdü beni :)
İkinci bakışımda ise Raşide teyzesi elinde kitapla geldi odaya Cem’le birlikte, oturdular koltuğa, başladı Raşide teyzesi kitap okumaya Cemtos’a, önce ciddi ciddi dinledi, biraz sonra bildiği kelimeleri saymaya başladı, tabii önce “Aydede” ile başladı, bu arada Raşide teyzesi azimle okuyor kitabı, ardından oturmaktan sıkıldı, indi koltuktan tırmandı tepelere bir şeyler yapmaya başladı, bir yandan da bir şeyler söylüyor ama Raşide teyzesi aynen devam, pes etmedi. Çok güldüm çok.Dün sabah evden çıkmak üzereyken uyandı, Reha kucağına alıp kapıya geldi, benim hazırlanmamı izliyorlar, çizmelerimi kutusundan çıkarttım, ayağımı içine soktum ki bir şey hissettim çığlık atıp ayağımı çektim. “Ayyy Reha bunun içinde bir şey varrrr” dedim, çizmeyi tepe taklak çevirdim, içinden magnet düştü çiçek şeklinde, Reha’nın kucağında başını babasının omzuna dayamış emzikli cüce gülmeye başladı oradan, meğer bu anı bekliyormuş demek ki, kim bilir ne zaman koydu :)
Bu bir dönem mi merak ediyorum, yoksa hep mi böyle başına buyruk, canı ne isterse onu yapan, yanında avazımız çıktığı kadar Ceemmmmm diye bağırsak bile bizi duymamazlıktan gelerek ne iş yapıyorsa onunla ilgilenmeye devam mı edecek, yok yok çok şükür kulaklarında sorun yok, umursamazlık var kişiliğinde.Pazar günü Nilüfer ablasına gittik, Ezgi teyzesini görmeye :) Burada durum şöyle Ezgi teyze yerine abla, Nilüfer ise abla değil teyze olması gerekirken yaş itibariyle, Çünkü Ezgi, Nilüfer'in kızı. Ama Cem; Nilüfer'e abla, Ezgi'ciğime de teyze demeyi uygun gördü, sanırım Selin'e benzetti Ezgi'yi, ama diğer taraftan da Ezgi'nin babası Gökhan'a da dede dedi :) ayyy yazarken bile gülüyorum 
Nilüfer yine şahane sofrasını hazırlamıştı bu yağmurlu Pazar sabahında, hep birlikte keyifle yapılan kahvaltının ardından, hepimiz Cem'i eğlendirmeye giriştik. Nilüfer teyzesi ve babaannesi taa nerelerden Ezgi'nin sakladıkları küçüklük oyuncaklarını getirdiler. 
Cem bir ilgilendi ki sormayın. 1-2 dakika baktı orasına burasına sonra bıraktı gitti. Org çıkardılar bu kez, iki tın tın o da bitti. Sonra arkadaş geldi Defne, iletişmedi :), göstermelik oyuncağa bir iki uzandı sonra çekti gitti. Her seferinde oyuncakları bırakıp gittiği yer aynıydı. Elektrikli el süpürgesi. Vuuuuuu. Artık ağzından vuuuuu sesi çıkartmak yerine ne marka olursa olsun kendi kendine açma kapama düğmesini bulup açıyor öyle yerleri süpürüyor, numaracıktan değil gerçekten yani. 
Sabah Cem uyurken çıkıyorum evden, akşam eve gelir gelmez üzerimi değiştirip mutfağa atıyorum kendimi, yemek hazırla, ye, topla derken epey zaman geçiyor. Peki akşam yemekten sonra 30 dk - 45 dk. oyun oynamak, azmak yetiyor mu ??? Hayırrrrrrrrrrr, çok üzülüyorum çocuğumla kırpık kırpık zaman geçirmekten, çok üzülüyorum sabah uyandığında yanında olamamaktan, diyorsunuz ki otur evinde bak çocuğuna, bunu ancak 8,5 yıl sonra yapıyor olabilirim ki o zamanda zaten koca adam olmuş olacak benden çok arkadaşlarıyla olmak isteyecek. Neyse boşuna üzmeyeyim kendimi, bir tek çalışan ben değilim, biliyorum herkeste aynı dert. Şimdi düşündüm de sanırım daha önce de ben bundan bahsetmiştim, geri dönüp yazdıklarıma bakim, ne kadar sıklıkla bu istek belirginleşiyor, çok sıksa durum fena demektir :)
