14 Nisan 2010 Çarşamba

Work with Fabulous Colleagues

Annem, babam memurdu, istiyorlardı ki bende onların çalıştığı prestijli devlet dairesinde memur olayım, düzgün sabit bir maaşım olsun, sosyal imkanlarım olsun ama bu bana ters geliyordu o zamanlar, devlet memuru olma fikri, müdürünün önünde neredeyse saygıyla eğilme, emredin müdürüm demelere varan zihniyet. Hem ben öyle uzun seneler aynı yerde de çalışamazdım. Mezun olunca özel sektörde bir iş bulup birkaç sene orada, sonra oradan ayrılıp bir kaç sene başka bir yerde tecrübe kazanıp, en sonunda tam istediğim bir yerde kariyer sahibi olacaktım, ben kararımı vermiştim. Dinlemedim annemi babamı üniversiteyi bitirdim girdim özel sektörde Alman devi bir firmaya çalıştım tam 12 sene, hani ne oldu çalışacaktım bir kaç sene sonra ayrılıp geçecektim sonra başka yere, sonra yine başka yere koşacaktım kariyer peşinde. Olmadı olamadı, orada başladım alıştım ha bugün ha yarın derken günler geçti cesaret edemedim.

12 sene üstüne kişisel olmayan, organizasyonel bir takım sorunlar yüzünden işten çıkarıldım. 8 ay çocuğumla birlikte oldum, onun büyümesini, gelişimi izledim, destekledim. Onunla 2 ay tatil yaptım, hayatımda ilk kez 2 ay tatil yaptım :)

Yazı keyifle geçirdim, sonbahar'da biraz kasvet çöktü, biraz husursuzluk hissi kapladı, bu kadar evde oturmak yetmeye başladı, Cem'in doğumgünü hazırlıkları dedim, geldi geçti, yılbaşı heyecanı dedim, geldi geçti. Eeeee ya sonra? derken, başvuru yaptığım bir yer beni görüşmeye çağırıp hemen başlamamı istedi.

Ve tekrar çalışma zamanı geldi.......

Önce bir korku kapladı içimi, düşünsenize 12 sene bir yerde çalışmışsınız, hep aynı yerde aynı insanlarla. şimdi başka yer başka insanlar.

Ama nasıl oldu biliyor musunuz. Sanki 12 senedir burada çalışıyormuşum gibi hissettim. Öyle candan, öyle güzel güzel, öyle iyi bir ekiple çalışıyorum ki, her biri birbirinden özel insanlar. Ama biri var ki o benim için başka ona hem saygı duyuyor hemde çok seviyorum, daha 2 ayda bile bana çok şey kattı bile. Bu iş beni, ben işi durduk yere bulmadım bir amacı var biliyorum :)

Sabah olsunda bir an önce işe gideyim istiyorum, keyifle geliyorum, ben bunu 12 senede yaşamadım. Sonuçta evden çok zaman geçirdiğimiz yer iş yerimiz burada ki huzur evdeki huzur kadar önemli. Sonunda bunu yakaladım, bırakmayacağımmm.

Bu arada; O firma (işten çıkaran Alman devi) bana işten çıkarırken 2 maaş teklif etti istifa imzalamam için. Ben kabul etmedim. Çünkü istifa demek dava açamamak demekti. Ama benim kardeşim avukat, niye açmayayım ki. İstemem canım dedim onlara. Sonra dava açtık 3 duruşmayla sonuçlandı. 4 net + 4 brüt maaş alıp, bende onlara böyle yaptım :)

3 yorum:

  1. harika olmuş o zaman:)
    ama işten ayrılman kötü olmuş:(
    babanın sözünü dinleyip memur olsaydın bak olmazdı böyle ben her yıl üç ay tatil yapıyorum bak:):):)
    canım ya kızma bu nispetime:)olurmu.
    öpüyorum seni biraz gül istedim.sevgiler

    YanıtlaSil
  2. yeni isyerinde umarim daha cok mutlu günler gecirirsin.
    Bende hala evden calisiyorum almanyada calistigim sirket icin. Bir türlü kopamiyorum, daha dogrusu korkuyorum, oysa cok bunaldim artik evden calismaktan ama bu hafta kendimi toparlayip cv yazmaya baslamaliyim.

    YanıtlaSil
  3. Ama varya ben kıskanıyorum patronunu bak :))
    Benden daha cok sevıyorsun onu anlatırken gözlerın parlıyordu farketmedım sanma sakın :))
    Canımsın...mutlusun...işini sevıyorsun ve hakettıgın yerdesın yaa daha ne isterim.
    Sadece çok özlüyorum o kadar.

    YanıtlaSil