11 ay 3 gündür annesi ve babasından ayrılmayan Cem, 13 Eylül günü anneannesi ve teyzesine yatılı konuk olur. Ne zamandır bunu yapmayı düşünen Cem'in annesi ve babası bir anda karar verirler, tamam hadi bu akşam bırakalım derler. Ne zamandır Cem'in annesi düşünüyordur bunu zaten ayda 1 kez kalsın hatta baktık anneannesini üzmüyor, 15 günde 1 anneanneye konuk gitsin diye.Evet valla bıraktık bu haftasonu anneme. Bir anda akşam üzeri karar verdik, hiç bir planımız da yoktu. Anneme bıraktık Cem'i Caddede yemek yedik bol sohbetli, sonrasında sinemaya gidelim dedik beğendiğimiz film başlayalı 20 dakika geçmişti, vaz geçtik sinemadan galiba ikimizde pek istekli değildik zaten. Caddede kısa bir yürüyüş ardından evimize geldik pijamalarımızı giyip attık kendimizi televizyon karşısındaki koltuklarımıza 02:00'ye dek yarı uyuklayıp yarı izleyerek geçirdik gecemizi. 02:00'de yattık 11:00'e dek uyuduk, deliksiz uyurum sanmıştım ama 2 kez uyandım sebepsiz, acaba Cem'de uyanmış mıdır diye düşündüm. Özlemişim deliksiz uyumayı 1 yıl geçti bunu yapmayalı, ama yine yapamadım.
Ama doğrusu garip hissettim kendimi, dışarıda değil, eve geldiğimizde, sonuçta bir kaç kez anneme bırakıp akşam dışarı çıkmıştık ama annem bizde bakmıştı Cem'e yani döndüğümüzde Pıtır evdeydi ama bu kez doğduğundan bu yana ev ilk kez Cem'sizdi. Hiç sevmedim Cem'siz evi. Koltukta uzanmış tv izlerken duyduğum ses baby phone'dan geliyor sandım zıpladım, alışkanlık olmuş işte halbuki borulardan gelen su sesi. Yatarken odasına girdim, yerdeki oyuncaklarını topladım, aman Pıtırsız oda, Pıtırsız ev, offf pek fenaymış.
Kötü hissettim kendimi, ama bırakacağız valla ara sıra anneme, gerçekten çok iyi oldu bizim içinde.
Gelelim Cem'in ne yaptığına. Sonuçta Cem anneannesine defalarca gitmiş olmasına rağmen, evi yadırgamış, benim ve Reha'nın olmayışı da üzerine eklenince annem uyutmada zorluk çekmiş, etrafına bakıp bakıp çenesini büzüp ağlamış, annem çok üzülmüş yüzündeki çaresizliği gördükçe, ama alışmalı sonuçta orası da onun evi, bundan sonra zaman zaman kalacağı 2. evi
Sonuç olarak; Önce üzüldüm, vicdanım sızladı, sonra yok dedim bu da bizim hakkımız keyfini çıkar. Şu an "ohh iyi oldu valla" diyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder