Bayram mı tatil mi ?

Eski haline dönen Afacem ile ev gezmesiz, sokak gezmeli bir bayram geçirdik. Yani biz bayram'ı anlamadık bile, sadece ilk gün Cem elimizi öptü, bayram harçlığını aldı. Bizim için bayram değil de tatildi tam anlamıyla.

Uzun uzadıya yazamayacağım, resimlerin başında birazcık bahsedeyim olur mu ?

Bir akşam en sevdiği ile Medrano Sirkine gitti. İlk kez sirk görmüş oldu / olduk :)



Küçük adamım en sevdiğiyle poz verdi,

Ben edi ve büdümle :) Hangisi Edi hangisi Büdü onu hatırlamıyorum ama :)

Kuzucuklarım ilgi ve hayretle izlediler gösterileri,

Hiç nehir görmeyen küçük adam'a nehir'i tanıtmak amacıyla güneşli ve sıcak bir İstanbul'dan yola çıkıp, sisli ve soğuk Ağva'ya gittik.

Yemek yedik, eğlendik, yunuslara (deniz bisikleti) binelim dedi, bindik, ama 4. bir kişi lazımdı resmimizi çekmesi için olmayınca kaldık resimsiz.

Bir gün vapur, tren istedi. Bindik Erenköy'den trene, indik Haydarpaşa'da, bindik Haydarpaşa'dan vapura indik Karaköy'de, geçtik köprüden Eminönüne, biraz gezme, biraz kahve molası, tekrar aynı rota ile eve.

 Lunapark'ta görmedi bu minik dedik, Lunapark'a da götürdük.

Benim binip neredeyse kalp krizi geçireceğim, tepelere kalkıp dönüp duran eve o ikinci kez bindi :)

Bir tatilde böyle Cem'e görmediklerini göstermekle geçti....

Cook-laa Gösterisi

Efendim ameliyat sonrası nekahat dönemimizi bayram tatiline denk getirmekle ne doğru karar verdiğimi bir kez daha anladım, günde 3 kez verdiğimiz ağrı kesicilerle normal Cem olan küçük adam evde türlü türlü oyunlarla vakit geçirilmeye çalışılırken, dönüp dolaşıp aynı oyunları oynamaktan sıkılmıştı ki, aklımıza kukla gösterisi geldi.

Önce kuklalarımızı çıkarttık dolaptan, daha yeni 2 tane almıştık ne de olsa her Pazartesi okulda kukla günü, çocuk aynı kuklaları götürmekten sıkılmıştı.

Sonra seyircileri dizdik oyun odasının bir tarafına, sanatçı gösteri öncesi görüntü almamıza izin verdi, bu nedenle gösteri sırasında fotoğraf yayınlayamayacağız.

Baksanıza kameramızı gören seyircilerden iki tanesinin gözleri pörtlemiş şaşkınlıktan :)

Bu seyircilerde sarı kıyafetleri ile pişti olmuşlar :) hehehe

Tam "Cook-laa" gösterisini köşeden çekeriz saklandık derken sanatçı bizi gördü, lütfen çıkarmısınız, gösteri sırasında görüntü alınması yasak !!! dedi :(

Ameliyat bitti, bademler gitti

Akşam yemeğimizi yedik, sabah 05:00'te uyandı su istedi içirdim, sabah 06:30'da kalkıp, erkenden çıktık yola 09:00'da hastanede olmamızı istediler, çünkü bir önceki gün öksürüyordu önceki akşam doktor gördü kulağına, boğazına, burnuna baktı onun için sorun olmadığını ama anestesist'in görmesi gerektiğini belirttiği için erkenden gittik. Eğer o onay vermezse ameliyat olamayacaktı. Verdi onay. Hemşire ablası geldi "hadi bakalım eline kelebek konacak" dedi, ayyyy o kelebek konuncaya kadar hastane ayağa kalktı. "İttemiyoyom, ittemiyoyum" diye hastaneyi ayağa kaldırdı, güçlükle kanını aldılar.

Daha sonra daha önce alıp bugüne kadar sabırsızlıkla sakladığım oyuncağını çıkarttım teyzesiyle onu oynadılar keyifle. Doğumgünün de Diego'sunu almıştım baktım ki saatlerce oynuyor, bu kez Dora'sını aldım, çok mutlu oldu çok.

Ve sonunda ufff o sinir bozucu zaman geldi, kelebekten sakinleştirici enjekte ettiler. Ayyy kuzum resmen çakır keyif oldu, gülerek bakmaya başladı etrafa. Reha, Selin, minik anneannesi ve ben ameliyathane kapısına kadar götürdük küçük adamımı. "Annecim biz buradan sonra seninle gelemeyeceğiz, sen senin götürecek abi'ye söyle seni vınn vınnn diye çok hızlı götürsün tamam mı" dedim "tamam" dedi :)

1 saat sürdü ameliyat, çıktığında yarı baygındı, Hemşire, ameliyathanedekiler bayıldılar Cem'e, çıkarmak istemediler dedi, ne yaptıysa ??? :) uyumak istiyorum dedi, odaya getirince yatağına koyduk hemen uykuya geçti, 3,5 saat uyudu, zaten uyku saatine de denk geldi iyi de oldu böylece serumu da uyku da bitti, yoksa kafayı ona takar huysuzluk yapardı. Bu arada bademciklerini de Cem'le beraber odaya gönderdiler. Ne yapacaksak. Resmini çektim hatıra olsun diye, çıkarkende hastanede bıraktım.

Uyandıktan sonra biraz mızmızlandı, sonra düzeldi, Bilgisayardan Diego, Dora izledi, sonra Dora oyuncağı ile oynadı pek mutluydu. Geceyi rahat geçirdik. 9 Kasım sabah 11:00'de ameliyat oldu en son 8 Kasım akşamı yemek yemişti ondan bu yana sadece biraz dondurma yedi, biraz süt içti, biraz yoğurt yedi ve su içiyor, gözlerinin altı morardı :( yarından itibaren köfte, makarna, püre yiyebilecek, hem bir hafta tatilde ben onu besiye çekeceğim :)

Hastaneden çıkma vakti geldi kelebeği çıkartmak gerek, hemşire abla geldi "hadi bakalım kelebeğin uçma vakti geldi" dedi. "Hayıy, ben onu çok seviyoyum" dedi :) Cin fikir, canı acıycak diye çok sever oldu. Neyse uçurduk bir şekilde kelebeği.

Sonuç itibariyle, ne gece kanaması oldu ne de ağrısı, sıkıntısız rahat bir ameliyat sonrası yaşadık. Bademcik ameliyatı düşünenlere kesinlikle Prof. Dr. Sami Katırcıoğlu'nu öneriyorum.

Kokarca

Yazmaya utanıyorum ama pis bir çocuğum var, yıkayamıyorum ve ne yapacağımı  bilmiyorum, eskiden ne keyif alırdı yıkanmaktan, sonra ne oldu da böyle oldu bilmiyorum. Hulllyaaa öğretmenine söyledim, ikna etsin diye, ikna olmuş gibi geldi eve, Hulllyaaa saçımı koklayacak yarın benim dedi, ama olmadı yıkanmadı, ben geceleri yıkanmayan fil hikayesi anlattım, arkadaşları oynamıyormuş o fille yıkanmadığı için kötü kokuyormuş çünkü dedim, ikna olmuş gibi oldu ama olmadı, ne yaptıysak olmadı, kafamı yıkama, saçımı yıkama diyor. Bir kaç kez tamam yıkamıyacağım kafanı diye soktum banyoya sonra yıkadım cıyak cıyak ağlarken kafasını, tabii artık inandırıcılığım kalmadı, buna da inanmıyor, zemin kaygan, ıslanınca vücudu o da kaygan başka birşey olsa zorla yaptırırım da konu bu olunca zorla yaptıramıyorum.

Ama vallahi başlığa yazdığım gibi kokarca değil kokmuyor çocuğum :) Tabii böyle giderse kokar da. Ayyy ne yapacağım, niye böyle oldu, çözümü nedir ???

Bıyıklı

İşten biraz geç çıktım, eve geldiğimde kapıyı bana işte bu bıyıklı açtı :) Cansu öğretmeni yapmış, çok güldük. "Yatmadan silelim hadi" dedim, "ama ya Cansu üzülürse sonra" dedi :), "Hımmm o zaman sabah okula gitmeden ben sana yaparım" dedim, "Tamam Cansu o zaman üzülmez"

Bu da yine en sevdiğiyle el ele gezerken bir kare, Ebru bugün mail atmış, buraya koymazsam olmazdı.

Sihirli 3

Küçük adam, 10.10.2010 itibariyle 3 yaşında oldu. Olanlar oldu. Söz dinlemeye başladı mesela. "Anne ben sözünü hep dinliyorum dimiii", "bebekken sözünü dinlemiyordum dimiii" gibi cümlelerle olayı pekiştirmeyi de ihmal etmiyor. Artık oyuncakları ile çok uzun zamanlar geçiriyor, sürekli yanında olmamızı istemiyor. Bizimle oynadığı zamanlarda da daha bilinçli, senaryolar yaratarak oynuyor. Sık sık sorular soruyor, anlamsız cevap verdiğimizde, "Şaka yapıyorsunnnn" ya da "Sen şaşırdın galiba" diyor :) Yardımcı olmaya çalışıyor, yemek yaparken, odasını toplarken, temizlik yaparken...

Sözün özü 3 yaş sihirli midir nedir ? 3 oldu, birşeyler oldu, çocuğum bir anda büyüdü, akıllandı. Aaa tabii ki yine huysuz, yine kendini yerlere atıyor,yine inatçı, yine dediğim dedik çaldığım düdük.

Bu sene doğumgünü için kendimi yormadım, hazırlık yapmadım. Sadece gidip pastasını aldım, süs püste yoktu. Haftasonu evde anneannesi, babaannesi, minik anneannesi, teyzesi ve Ebru teyzesiyle en sevdiği Rima'sıyla aile içi kutlama yaptık. Pazartesi günü ise okulda arkadaşlarıyla yaptılar.

İşte bir kaç resim;

At binmekten çok keyif alıyor, sanırım yakın zamanda bu konuyu ciddi olarak ele alacağız, şimdiden bu tür faaliyetlere alıştırmalı sanırım.